Author: Gujarat No Awaaz

અમદાવાદ શહેરમાં કોરોનાની વચ્ચે આજે બે વર્ષના અંતરાલ બાદ ભગવાન જગન્નાથની 144મી રથયાત્રા નીકળી છે. સવારે 4 વાગ્યાથી મંગળા આરતીથી પરંપરાગત વિધિ શરૂ થઈ હતી. મુખ્યમંત્રી વિજય રૂપાણીએ મંદિર પરિસરમાં સોનાની સાવરણી સાથે પરંપરાગત રીતે પહિંદ વિધિ કરીને રથયાત્રાનું પ્રસ્થાન કરાવ્યું હતું.

હાલમાં ત્રણેય રથ દરિયાપુર પહોંચ્યા છે. માત્ર બે કલાકમાં પોણી રથયાત્રા પુરી થઈ ગઈ છે. કોટ વિસ્તારમાં ચુસ્ત કરફ્યુ જોવા મળી રહ્યો છે. ત્રણેય રથ નિજ મંદિર પહોંચ્યાં છે જ્યાં બહાર પ્રદીપસિંહ જાડેજાએ રથનું સ્વાગત કર્યું હતું. 10.46 વાગે પહેલો રથ જગન્નાથજીનો પરત આવ્યો ત્યારબાદ 10.49 વાગે સુભદ્રાજીનો રથ અને ભાઈ બલરામનો રથ 10.51 વાગે મંદિરમાં પરત આવ્યો છે. આ સાથે જ રથયાત્રા વહેલી પુરી થતા 11.30 વાગ્યાથી અમદાવાદ કેટલાક વિસ્તારમાં લાગેલ કરફ્યુ હટાવાશે આ પહેલા 2 વાગ્યા સુધીનો કરફ્યુ હતો.

નાયબ મુખ્યમંત્રી નીતિન પટેલ, ગૃહરાજ્ય મંત્રી પ્રદિપસિંહ જાડેજા સહિતના લોકો હાજર રહ્યાં હતાં. ઉલ્લેખનીય છે કે ગત વર્ષે કોરોનાને કારણે ભગવાનની રથયાત્રા માત્ર મંદિર પરિસરમાં જ ફરી હતી. જેને લઈને ખાસો વિવાદ થયો હતો.

રથનું પ્રસ્થાન કરાવ્યા બાદ મુખ્ય મંત્રી રૂપાણીએ કહ્યું હતું કે, આજે અષાઢી બીજે ભગવાન જગન્નાથની રથયાત્રાનો પ્રારંભ થયો છે. ભગવાન આશિર્વાદ આપે અને આપણે કોરોનાની મહામારીમાંથી જલ્દી બહાર આવીએ. ગુજરાત સૌથી પહેલા કોરોના મુક્ત બને તેવા પ્રકારના ભગવાન પાસે આશિર્વાદ માંગીએ. આજે કચ્છીઓનું નવું વર્ષ શરૂ થઈ રહ્યું છે. જેમને ખૂબ ખૂબ શુભકામના

બગદાણાનાં મહાન સંત એટલે ભજરંગદાસ બાપુ જેમનું જીવન સદાય રામસીતાની ભક્તિમાં વિત્યું!એવા આ મહાન સંતનું જીવન પણ એટલું જ પવિત્ર હતું કે તેમણે અનેક જીવોનું કલ્યાણ કર્યું અને સાથોસાથ એવા પરચા આપ્યા કે અનેક પેઢીઓ સુધી તેમના આ ચત્મકારોને કોઈ વિસરી નહીં શકે. આજે આપણે બાપસીતા રામના જીવનો એક યાદગાર અને ચમત્કારી પરચો સાંભળવવાનો છે.

એ દીવસ એક ગામડાનો ગરીબ માણસ બાપા સીતારામ પાસે આવ્યો અને કહ્યું બાપુ મારી એક વિનંતી મારા આંગણે જમવા પધારો. બાપુ એમ કહ્યું હું કોક દિ આવીશ ત્યારે ગરીબ માણસે પગ પકડીને કહ્યું મારી એક જ ઈચ્છા છે તમે મારા આંગણે જમવા પધારો. ત્યારે બાપાએ એક માણસને બોલાવી કહ્યું એક પેન અને કાગળ માગવી અંદર લખ્યું આ વારે અને આ તારીખે તારા ઘરે જમવા આવીશ અને મારી એક શરત છે મારી શરતએ છે કે જ્યારે હું જમવા આવું ત્યારે તારી ઘરવાળી સિરો બનાવી આપે ત્યારે હું જમવા આવું.

માણસ હરખવા લાગ્યો અને કહ્યું એમાં શું મોટી વાત છે એવું જ થશે. એ દિવસ આવી ગયો અને બજરંગદાસ બાપા તેના ઘેર આવ્યા. ત્યારે તેના ઘર આંગણે ઘણા બધા લોકો બેઠા છે ત્યારે બાપાને એ ખબર ન હતી કે શું ઘટના બની છે. જ્યારે બજરંગદાસ બાપાએ એવું કહ્યું હતું કે તારી ઘરવાળી સીરો બનાવી આપે ત્યારે જમીશ. માણસ ની ઘરવાળી એમાં કહ્યું તમે થોડીક વાર બેસો હું હમણાં બનાવીને લાવું.

જેના દીકરાનું દેહ આંગણે પડ્યું હોય એ જનેતા કયા મોઢે સીરો બનાવે. જ્યારે એમ કેહવાય સૌરાષ્ટ્રનો સંત આંગણે પધાર્યા હોય. ત્યારે જનેતાએ સીરો બનાવ્યો અને થાડમાં સીરો પીરસ્યો અને એટલુ કહ્યું બાપા જમવા પધારો આસનીયું પોથર્યું. બાપા અંતરયામી હતા આમ નજર કરીને કહ્યું તું બગદાણા આવતો હતો ત્યારે તારો દીકરો જોડે હતો એ ક્યાં છે. એને બોલાય મારી પાસે જમવા બેસાડ.

દીકરાના પિતાની આંખ માથી આંસુ નીકળી પડ્યા. તે સૌરાષ્ટ્રના સંતથી જોવાયું નહીં અને કહ્યું દીકરાને બોલાય એને મારી સાથે જમવા બેસાડ. ત્યારે એ માણસે કહ્યું તમે આવ્યા એ પેહલા મારા દીકરો મરી ગયો છે. ત્યારે બાપાએ કહ્યું એ તો રિસાઈ ગયો છે તેને મારી જોડે જમવા બેસવું છે એટલે તે રિસાઈ ગયો છે. એટલુજ કહેતા મરેલા દીકરામાં જીવ આવી ગયો અને બાપા સાથે જમવા બેસી ગયો આવો દિવ્ય ચમત્કાર હતો બાપનો તેમજ એ બંને દંપતી ભક્તિ અને આશરો ધર્મ ખૂબ દ્રઢ હતો.

સંત શિરોમણી બજરંગદાસ બાપાને કોટીકોટી વંદન ભક્ત વત્સલ બજરંગદાસ બાપાએ હનુમાનજીને પ્રસન્ન કરેલા તે વિશે ની એક સત્ય ઘટના.બાપા સીતારામ સરસોઈ ગામના શ્રી રણછોડભાઇ જણાવે છે કે, આ ઘટના જાણમાં પછી આવી, પણ છે જૂની. બાપા જયારે સુરત -વલસાડમાં આસપાસ રહેતા હતા ત્યારની વાત છે. જે વિષે સવજીભાઈ લખે છે કે;

અંકલેશ્વર પાસેના સરસોઈ ગામના શ્રી રણછોડભાઈ જૂની મઢીએ બાપાશ્રી પાસે ત્રણ- ચાર દિવસ રોકાઈને ભાવનગર આવેલા. બાપા એ કહેવડાવેલકે ત્રણ-ચાર દિવસ રોકી એમને ભાવનગર બતાવજો.રાતે નિરાંતે બેઠા હતા ત્યારે મેં પૂછ્યું; તમે બાપાશ્રીના પરિચયમાં કેવી રીતે આવેલા ? રણછોડભાઇ કહે કે પચીસેક વર્ષ પહેલાં બાપાશ્રી ફરતા ફરતા અમારે ગામમાં આવેલા અમારા ગામનું મોટું માથું મનાતા મોતીલાલ અંબાલાલ પટેલ મળતાં વેજલપુર હનુમાનજી વિષે પૃચ્છા કરી. મોતીભાઈએ કહ્યું,

આપને ત્યાં જવું હોય તો હું સાથે માણસ સાથે મોકલું.એ જ વખતે હું ત્યાંથી નીકળ્યો એટલે મોતીલાલ પાટીદારે મને બાપાશ્રીને વેજલપુર હનુમાનજીના મંદિરે લઈ જવાનું કહ્યું. હું એમને બે ખેતરવા દૂર આવેલા મંદિરે લઈ ગયો. બાપા શ્રી દંડવત્ પ્રણામ કરી હાથ જોડી ઊભા રહ્યા. બપોરનો સમય હતો, મેં ભોજન માટે પૂછ્યું તો મંદિર લઈ આવવાનું કહ્યું. હું ગામમાં આવ્યો પાટીદાર મળતા મેં કહ્યું: મહારાજ માટે જમવાનું લેવા આવ્યો છું.

પાટીદાર એ મને કહ્યું કે શાંતિ વચ્ચે એમને પૂછી લેજો કે અહીં કેટલું રોકાવું છે ? મેં ઘરેથી ભોજન લાવી બાપાને જમાડ્યા અને ધીરેથી પૂછી લીધું કે કેટલું રોકાવું છે ? બાપા હસીને કહે કે આ હનુમાનજીએ મને બોલાવ્યો છે. મારે અહી અનુષ્ઠાન કરવું છે.તું એમાં સેવા કરીશ ? મે પૂછ્યું સેવામાં શું કરવાનું હોય ? બાપાએ મને કહ્યું તું તારા મિત્રોને લઈને સાંજે અહીં આવજે હું બધું સમજાવીશ.

ડૉ.રમણભાઈ અને બીજા ૫-૭ મિત્રો લઇ સાંજે મંદિરે ગયો. સીતારામ કરી સૌ બેઠા. મેં બધાની ઓળખાણ આપી, પછી બાપાએ પૂજાનો સામાન તલનું તેલ અગરબત્તી અબીલ – ગુલાલ, કંકુ,રૂ જવતલ તથા સારામાં સારી જાતનું પાંચ પ્રકારનું અંતર લાવવા જણાવ્યું.જમવા માટેનું પૂછતાં બાપાએ કહ્યું કે ગાયનું દૂધ સાંજે સાડા પાંચ પછી લાવવું.સવાર-સાંજ ચા. અનુષ્ઠાન શનિવારે વહેલી સવારથી શરૂ કરવાનું હોય આ બધી વસ્તુઓ શુક્રવારે સાંજે અહીં પહોંચાડી દેવી.ગામમાં આવી પાટીદારને વાત કરી તો તેણે કહ્યું : સેવા સારી રીતે કરજો, હું પણ તમારી સાથે છું,

આવા સાધુ પધારે તે આપણા સદભાગ્ય મનાય. હું જમવાનું લઈને મંદિરે પહોંચ્યો ત્યારે બાપા શ્રી હનુમાનજી સામે આસન જમાવીને બેઠા હતા. હું દૂર ઊભો રહી ગયો.થોડીવારે બાપાશ્રી દંડવત કરી ઉભા થઇ, ઊંધે માથે કૂદકો મારી ઊભા થયા. મેં પાસે જઈ સીતારામ કર્યા. બાપાએ પૂછ્યું ક્યારે આવ્યો ? ‘થોડી વાર પહેલા’. આ સાંભળી બાપા ઘડીભર મૌન થઈ ગયા. મને લાગ્યું કે હું બાપાશ્રી આસન પર બેઠેલા જોઈ ગયો છું, એવું બાપા વિચારી રહ્યા હશે ! ચા ભોજન લઇ મને રજા આપી. સીતારામ કરીને ચાલ્યો, પણ મન બાપા પાસે રહેવા લલચાયું હતુ.બાપાનું દઢ્ આસન દંડવત અને કૂદકો મગજમાં બેસી ગયા હતાં. થોડે આઘે ચાલી એક ઝાડની ઓથે ઊભો રહી ગયો. રાત પડી ગઈ હતી મોડું પણ થયું હતું બાપાશ્રી બહાર આવ્યા.

હનુમાનજીના મંદિરની આસપાસ આંબલીના બહુ ઝાડ હતા.બાપા એક આંબલી પર ચડ્યા. બે પગ એક ડાળી ઉપર રાખ્યા માથું ઊભી ડાળીએ ઓડ રાખીને બંને હાથ લટકતા મૂકી દીધા. ચાંદની રાત હતી મેં નજીક જઈ બાપાશ્રીને આ રીતે આરામ કરતા જોયા અને ઘેર ગયો. સુતો પણ ઊંઘ ન આવી – બાપા ના વિચાર જ આવતા રહ્યા વહેલી સવારે દૂધ લઈ બાપા પાસે ગયો. બાપા નાઈ – ધોઈ પરવાર્યા હતા હતા. મેં ચા બનાવી હનુમાનજી સામે બેઠા અને મને કહ્યું તુ જા, બપોરે જમવાનું લઈને આવજે. બપોરે જમ્યા પછી કહ્યું કે, પૂજા માટેની બધી સામગ્રી સાંજે આવી જાય એમ કરજે. એ બધું સાંજે મંદિર આવી ગયું. બાપા એ માટીનો નાનો યજ્ઞકુંડ બનાવ્યો, કંકુ – અબીલ– ગુલાલથી સુશોભિત કર્યો.

આ પછી બાપાશ્રીએ હનુમાનજી મહારાજનું એક ભજન ગાયું. સૂચના આપી કે હવે અનુષ્ઠાન પૂરું ન થાય ત્યાં સુધી ભોજન લાવવાનું નથી, દૂધ જ લાવવું, સવારે નવ વાગ્યા પછી જ અહીં આવવું. સાંજે હું ચાનું દૂધ લઈને મંદિર આવ્યો. બાપા એ જવાનું કહ્યું.સીતારામ કઈ ઊઠ્યો તો ખરો પણ મનના કહે. કાલાવાળા દર્શન કરવાની લાલસાએ ગઈ રાતની જેમ આઘે જઈ ઝાડની ઓથે ઊભો રહ્યો. બાપાએ આસન જમાવ્યું.પછી દંડવત પછી કૂદકો, હનુમાનજી મંદિરની પ્રદક્ષિણા કરી, આંબલી પર ચડી કાલની જેમ લંબાવ્યું, હું ઘરે આવ્યો, સૂતો પણ ઊંઘ ના આવી કારણ રાતની જેમ બાપાના પ્રસંગોમાં મનમાં ઘોળાતા રહ્યા. શનિવાર હતો, નવ વાગે દૂધ લઇ મંદિરે ગયો તો બારણાં બંધ હતાં, હું બહાર બેઠો.

એકાએક કાન ફાડી નાખે એવો બુલંદ અવાજ સંભળાયો હે રામ ! હેરામ ! મને થયું બાપા કોઇ અલૌકિક સંત છે. દરવાજો ઉઘડ્યો,બાપા બહાર આવ્યા. મેં સીતારામ કર્યા, મેં ચા બનાવી બાપાએ પીધી. યજ્ઞકુંડના અને હનુમાનજી મહારાજના દર્શન કર્યા મન પ્રસન્ન થયું. બાપાએ કહ્યું બે નાનાં એક મોટું એમ ત્રણ કોડિયા લેતો આવજે, ઘી તેલ પણ લાવજે. હું એ લઈને સાંજના પાંચ વાગ્યે પહોંચ્યો મંદિર બંધ હતું. થોડીવારે ઉઘાડ્યું. મેં લાવેલા એક કોડિયામાં ઘી નાખ્યું, બેમાં તેલ નાખ્યું, બેમા અત્તરની એક એક શીશી ઠાલવી,ત્રીજામાં બે ઠાલવી.ચારે દિશામાં દીપ પ્રગટાવી બાપા બહાર આવ્યા. મને રજા આપી પછી પોતે આંબલી પર આરામ કરવા ચડ્યા,

ચોથે દિવસે હું મંદિરે ગયો તે પછી મારા મિત્રો ડૉ રમણભાઇ વગેરે પણ આવ્યા. બાપાશ્રી પૂજામાં હતાં થોડીવારે. હે… રામ ! હે… રામ ! નો બુલંદ નાદ ગાજ્યો. ડૉક્ટર વિચારમાં પડી ગયા ! આવો મોટો શિખર ફાડી નાખે એવો મોટો અવાજ ! મને પૂછ્યું આવો અવાજ અગાઉ તમે સાંભળેલો ? મેં કહ્યું બધા રાત્રે આવો વધુ જોવા મળશે. ત્યાં બાપાશ્રી બહાર આવ્યા. સૌએ સીતારામ કર્યા ચા પીધી. મંદિરમાંથી ફૂટ તથા મીઠાઈનો પ્રસાદ આપ્યો. હવનકુંડ અને હનુમાનજીના દર્શન કરી સૌ બેઠાં. બાપાએ કહ્યું : છેલ્લે દિવસે સાધુ, બ્રાહ્મણ,ભક્તો અને બાળકો સાથે ભોજન રાખી અનુષ્ઠાનનું સમાપન કરીશું. એનો ખર્ચ તમે ઉપાડશોને ? સૌએ હા કહી.બાપા કહે તમે અને પાટીદાર એ સિવાય કોઈને એમાં ભેળવશો નહીં.

સાંજે સૌ ફરીને આવ્યા. બેઠા, બે વાતો કરી રજા આપી, સીતારામ કરી રવાના થયા. દૂર ઊભા રહી જોવા લાગ્યા. બાપાએ દંડવત કરી કૂદકો મારી ઊભા થયા તે જોયું. રાતના આવી આંબલી પર ચડી લંબાવ્યું, તે દર્શન કર્યા. સૌ નજીક આવ્યા, રાત અજવાળી હતી. આખી મંડળી ખુબ પ્રભાવિત થઈ. એવામાં એક ભાઈને ઉધરસનું ઠસકું આવતા બાપા આંબલી પરથી નીચે ઉતર્યા અને પૂછ્યું : તમે બધા હજુ ઘરે ગયા નથી ? ના બાપા. બાપા કહે : કેમ પાછા આવ્યા ? હું કાંઈ બોલી શક્યો નહિં. ડૉક્ટર રમણભાઈ કહ્યું કે,આપના દર્શન કરવા. બાપા કહે તમે બધા દર્શન કરીને તો ગયા હતા ! રમણભાઈ કહે : અમે આંબલી પર નાં દર્શન કરવા આવ્યા છીએ.

ત્યારે બાપાશ્રીએ કહ્યું કે સંત ની આજ્ઞાનું પાલન કરવું જોઈએ. બાપા એ જવા માટે કહ્યું ત્યારે રમણભાઈ બોલ્યા અનુષ્ટાન પૂરું થાય ત્યાં સુધી રાત્રિરોકાણ ની ઇચ્છા છે. બાપાએ રાજીખુશીથી રજા આપી. મંદિરેથી નીકળીને અમે ઘેર જતા પહેલાં પાટીદારભાઈને મળ્યા અને બધા દર્શનની વાત કરી. એમણે પણ રાત્રે સાથે આવવાની તૈયારી બતાવી.રાત્રી સૌ મંદિરે ગયા. બાપાશ્રીને આંબલી પર ચડી બંને પગ ને ડોક ડાળ પર બંને હાથ છૂટા રાખી સૂતા જોઈ પાટીદારભાઇ ખૂબ પ્રભાવિત થયા. આરામ કરી નીચે ઉતરી પૂજ્ય બાપાશ્રીએ પૂછ્યું કે કેટલા વાગ્યા છે.રમણભાઈએ પોતાની ઘડિયાળ માં જોઇ કહ્યું ત્રણ વાગ્યા છે. તેવામાં આજુબાજુના ઝાડવાંઓમાંથી હનુમાનજી મહારાજની કીકીયારી સંભળાવા માંડી. સૌ ગભરાવા લાગ્યા. બાપા એ આશ્વાસન આપ્યુ ગભરાશો નહિ. થોડીવારમાં કીકીયારીઓ શમી ગઈ. હું ઊભો થઈ દૂધ લેવા ગયો.લાવીને ચા બનાવી પીધી અને બાપા સૌને ઘેર જવાનું કહી, પોતે રોજની વિધિ કરવા મંદિરમાં પ્રવેશ્યા.સાડા નવે હે રામના પોકાર પછી બહાર પધાર્યા ત્યારે અમે સૌ હાજર હતા. બાપાએ પૂર્ણાહુતિના ભોજનની સામગ્રી લાવવા કહ્યું. તે પ્રમાણે સામગ્રી આવી. સાધુ, બ્રાહ્મણ, ગામના બાળકો અને અમે મિત્રો લાડુ, દાળ-ભાત શાક જમ્યા.યજ્ઞ પૂરો થયો પછી બીજે દિવસે અમે મિત્રો બાપા સાથે જમ્યા. બાપાએ મંદિરમાં જઈ લગોંટ પહેર્યો હાથમાં પંજાવાળી તલવાર પહેરી બહાર આવ્યા. બાપાના અલૌકિક દર્શન અમે કર્યા. ખૂબ વાતો કરી, રાત નો એક વાગ્યો બાપા એ સૌને ઘેર જવા કહ્યું, છુટા પડતી વખતે સવારે મંદિરે જવાનું અમે નક્કી કર્યું.

સવારે નવ વાગ્યે મંદિરે ગયા બાપાશ્રી ન હતા. આસપાસના ગામોમાં દિવસો સુધી તપાસ કરાવી કશી માહિતી મળી નહિ. ત્રીસેક વર્ષે મારે સૂરત આવવાનું થયું ત્યારે સ્ટેશન નજીક એક માળી દુકાને એક મસ્ત સાધુ બજરંગદાસજીની વાત સાંભળી.મેં એમના દેખાવ ચાલવાની છટા ઊંચાઈ વગેરેની વાત કરી. અને કહ્યું કે એમણે અમારા સરસોઇ ગામે વેજલપૂર હનુમાને અનુષ્ઠાન કરેલ. આ વાત થતી હતી ત્યારે એક હોડીવાળો ત્યાં ઊભો હતો તેણે કહ્યું

બજરંગદાસબાપા અશ્વિનીકુમાર ઘાટ પાસે થી બે-ત્રણ દિવસે મારી હોડીમાં બેસી તાપીમાં દોઢ-દોઢ કલાક ફરે છે. આ હોડીવાળાએ મારી અને દુકાનવાળા માળી વચ્ચે ની વાત સાંભળેલી તેથી તેણે એ પછી બાપા હોડીમાં ફરવા બેઠા ત્યારે પૂછ્યું : આપ સુરતમાં જ રહો છો ? બાપાએ હસીને કહ્યું કોઈ દિવસ નહિ ને આજે કેમ આવું પૂછે છે ? હોડીવાળાએ મારી અને માળી વચ્ચે થયેલી વાત થઈ કહી.આ પછી બાપા સુરત છોડી ગયેલા. પછી ઘણા વખતે મને ખબર મળી કે બજરંગદાસ બાપા જેમણે વેજલપુરમ હનુમાન મંદિરે અનુષ્ઠાન કરેલ તેઓ બગદાણા રહે છે એટલે મેં બગદાણા જઈ એમના દર્શન કર્યા. ચાર-પાંચ દિવસ ત્યાં રહ્યો અને અહીં તમારી પાસે રોકાયો છું. આમ છતાં એક વાત તો ખરી જ ; કે બાપાશ્રીએ હનુમાનજી મહારાજની ઉપવાસના તો કરેલી જ. રણજીત હનુમાનજ (હણોલ) રહેલા. બગદાણામા પણ હનુમાનજીને ઓટલેજ બેસતા.

કલોલવાળા કચુભાઇ ભગત લખે છે કે ; હું અને મારા પત્ની ચાર દિવસ બગદાણામાં બાપાશ્રી પાસે રહેલાં. રાત્રે બાપા સાથે વાતો થતી, તેમાં એમના અગાઉના જીવનની વાતો પણ થયેલી. આ વાતોમાં કચુભાઈ ભગતે એક વાત આ પ્રમાણે લખી છે : કે ગુરુ મહારાજે એમને હનુમાન સિદ્ધિ કરાવેલી. બગદાણા ગામમાં હનુમાનજીની એક દેરી છે, તે હનુમાનજી મહારાજને એમણે પ્રસન્ન કરેલા. પછી એમની ખ્યાતિ છે અને પ્રભાવ વધેલા,લોકો તેઓશ્રી લોકો તેઓ શ્રી પાસે આવવા લાગેલા.પછી બાપાશ્રીએ બગડ નદી આગળ ગામ બહાર આશ્રમ બનાવેલ. આજે ભલે સંત બજરંગદાસ બાપા સદેહે હાજર ન હોય પણ અનંતમાંથી ભક્તજનોની ઇચ્છા પુરી કરે છે પ્રેરણા આપે છે, અને ભક્તજનોના દુખ:ડા દુર કરે છે એ સત્ય હકીકત છે. જય બાપા સીતારામ.સુરેશભાઇ નિમાવત (ગાંધીનગર) નાં સૌને બાપા સિતારામ.પરમ પૂજ્ય બજરંગદાસ બાપા જીવન જ્યોત પહેલી આવૃત્તિ તા-૨૬-૦૧-૧૯૮૯ માંથી.બાપા સીતારામ.

બોટાદ જિલ્લા ના બરવાળા તાલુકા ના સાળગપુર ખાતે સુપ્રસિદ્ધ કષ્ટભંજન હનુમાનજી મંદિર આવેલું છે તયા રાજયના મુખ્યમંત્રી વિજયભાઈ રૂપાણી સાળગપુર આવ્યા હતા અને હનુમાનજી દાદાના દર્શન કર્યા હતા. સાળગપુર હનુમાનજી મંદિર ખાતે યોજાયેલ મારૂતિ યજ્ઞમાં વિજય રૂપાણી એ હાજરી આપી હતી અને યજ્ઞની પૂરણાહુતી મા બેસી આરતી ઉતારી હતી જયારે હનુમાનજી મંદિર ના કોઠારી સહિતના સંતો દ્વારા મુખ્યમંત્રી વિજયભાઈ નુ સનમાન કર્યુ હતું.

મુખ્યમંત્રી ના સાળગપુર હનુમાનજી મંદિરે પ્રવાસ દરમિયાન ઉર્જા મંત્રી સૌરભ પટેલ, ગઢડાના ધારાસભ્ય આત્મારામ પરમાર તેમજ જિલ્લા પંચાયત પ્રમુખ, જિલ્લા ભાજપ પ્રમુખ સહિતના આગેવાનો હાજર રહ્યા હતા જયારે ૫ વર્ષ ના બાળક આર્યન ભગત જેણે સાળગપુર હનુમાનજી મંદિરના ઈતિહાસ વિષે મુખ્યમંત્રી સાથે સંવાદ કર્યો હતો

આવતીકાલથી અષાઢ માસની શરૂઆત થાય છે ત્યારે આજના પવિત્ર દિવસે કષ્ટભંજન દાદાના દર્શન તેમજ મારૂતિ યજ્ઞ ની પૂરણાહુતી મા આહુતિ આપી પાર્થના કરી કે સમગ ગુજરાત કોરોના મુકત બને તેમજ સમગ્ર રાજયમાં સારો વરસાદ થાય જેથી ખેડુતો સમરુધ બને તેમજ રાજયના તમામ લોકો સુખી સમરુધી બને તેમાટે દાદા પાસે પાર્થના કરી સંતોના આશીર્વાદ મેળવ્યા હતા તેમ મુખ્યમંત્રી વિજયભાઈ રૂપાણી એ જણાવ્યું હતું

અમદાવાદ: કદાચ જ કોઈ એવી વ્યક્તિ હશે, જેમણે ॐ શાંતિ ॐ (Om Shanti Om) ફિલ્મ ન જોઈ હોય અને જેણે પણ આ ફિલ્મ જોઈ છે, તેમણે આ ડાયલોગ જરૂર સાંભળ્યો જ હશે, જેમાં શાહરૂખ ખાન કહે છેકે, ‘જો કોઈ વસ્તુને દિલથી ઈચ્છો તો તેને મેળવવામાં આખું બ્રહ્માંડ તેમને મદદ કરે છે. હવે આ ડાયલોગને આપણે કોઈ પણ સંદર્ભમાં જોઈ શકીએ છીએ. તેને જ ક્યાંકને ક્યાંક લૉ ઓફ અટ્રેક્શન પણ કહેવામાં આવે છે. કહેવાનો અર્થ એ છેકે, તમે જેવું વિચારો છો કે કરો છો. વાસ્તવમાં તે જ વિચાર હકીકત બને છે. હવે તમારા બધાનાં મનમાં એ વિચાર આવી રહ્યો હશેકે, અહીં ॐ શાંતિ ॐ અને લૉ ઓફ અટ્રેક્શનનો ઉલ્લેખ કેમ કરી રહ્યા છીએ. તો ચાલો સીધા મુદ્દા પર આવીએ. કહેવાય છેકે, આપણે જેવું વિચારીએ, એવું જ આપણી સાથે થાય છે.

જીહા એક એવી જ વાર્તા રજૂ કરવા જઇ રહ્યા છો. તેના વિચારો અને મહેનતે તેને તે બધુ જ અપાવ્યુ છે. જેની એક સામાન્ય માણસ ફક્ત કલ્પના કરીને જ રહી જાય છે. અમે ગરીબ ખેડૂતના પુત્ર વિશે વાત કરી રહ્યા છીએ. જેમણે પોતાની એકાગ્રતા અને મહેનતને લીધે એક મહાન હોદ્દો પ્રાપ્ત કર્યો છે.આ ગરીબ ખેડૂતનો દીકરો એક સમયે ખેતીમાં કરતો હતો. એટલું જ નહી તેણે ઉંટગાડુ પણ ચલાવ્યુ છે. પરંતુ પછી તેની સખત મહેનત, સમર્પણ અને વિચારોને લીધે, તેણે છ વર્ષમાં જ 12 સરકારી નોકરીની પરીક્ષા આપી. આવામાં હવે સમજમાં આવી ગયુ હશેકે, શરૂઆતમાં કેમ ॐ શાંતિ ॐ અને લૉ ઓફ અટ્રેક્શનનો ઉલ્લેખ કર્યો હતો.

હવે તમને આ ખેડૂત પુત્રનું નામ જાણવાની ઉત્સુકતા હશે. તો થોડી ધીરજ રાખો. તેનું નામ વિશે પરિચય કરાવીશું. હા, અમે વાત કરી રહ્યા છીએ આઈપીએસ પ્રેમસુખ ડેલુ વિશે. જે રાજસ્થાનના બીકાનેર જિલ્લાના એક નાના ગામનો છે. જણાવી દઈએ તેના ગામનું નામ ‘રાસીસર’ છે. પરિવારમાં કુલ ચાર ભાઈ-બહેન છે. જેમાંથી તે સૌથી નાનો છે. તેના પિતા ખેડૂત છે.

પરિવારનું ગુજરાન ખેતી ઉપર જ ચાલે છે. ખેતી પણ વધારે ન હતી જેને કારણે હંમેશા પૈસાની કમી રહેતી હતી. જેને કારણે પ્રેમસુખ ભણવાની સાથે પિતાને ખેતીમાં પણ મદદ કરતો હતો. એટલું જ નહી ખેતરમાં ઉંટગાડી ચલાવવાનું કામ પણ કરતો હતો. આઈપીએસ પ્રેમસુખની શરૂઆતનું ભણતર ગામમાં જ થયુ હતુ. આર્થિક સ્થિતી સારી ન હતી તો 10 ધોરણ સુધી સરકારી સ્કૂલમાં ભણ્યો. જે બાદ તેણે બીકાનેરનાં ડુંગર કોલેજમાંથી 12માંની પરીક્ષા પાસ કરી હતી. ગ્રેજ્યુએશન તેણે મહારાજા ગંગાસિંહ યુનિવર્સિટીમાંથી કર્યુ હતુ. જ્યાં તેણે પોતાની મહેનત અને લગનને કારણે ઈતિહાસ વિષયમાં ગોલ્ડ મેડલ જીત્યો હતો.

આ બધુ તેની મહેનતનાં કારણે થઈ રહ્યુ હતુ. પરંતુ તેનાં જીવનમાં મુશ્કેલીઓ ઓછી થવાનું નામ લઈ રહી ન હતી. એક સમયે તેની પાસે પુસ્તકો ખરીદવા માટે પૈસા ન હતા. તેમ છતાં જેમ-તેમ કરીને તેના માતા-પિતા તેનાં ભણતરમાં મુશ્કેલી આવવા દેતા ન હતા. કંઈ પણ કરીને તેના અભ્યાસ માટે જરૂરી સામાનની વ્યવસ્થા કરતા હતા.

જેને લઈને પ્રેમસુખ જણાવે છે મારા પિતા બહુજ મહેનત કરતા હતા. પોતાની જરૂરિયાતોને નજરઅંદાજ કરીને મારા અભ્યાસના દરેક જરૂરિયાતનાં સામાનની વ્યવસ્થા કરતા હતા. તેમની મહેનત, ત્યાગ અને મારા પ્રત્યે તેમનો પ્રેમ હંમેશા માટે મારા માટે પ્રેરણાસ્ત્રોત રહ્યો છે. પિતાની હાલત અને તેમની મહેનતને જોતા મે સરકારી નોકરી મેળવવાનો દ્રઢસંકલ્પ કર્યો.

પ્રેમસુખ જણાવે છે કે તેમનું પહેલું લક્ષ્ય સરકારી નોકરી મેળવવાનું હતું તેથી તેણે 2010માં બીકાનેરથી તલાટીની પરીક્ષા આપી. જેમાં તે સફળ રહ્યો હતો અને બિકાનેરના એક ગામમાં તલાટીની પોસ્ટ પર મુકાયો હતો. તે જ વર્ષે તેમણે ગ્રામ સેવક તરીકે પ્રદેશમાં બીજો ક્રમ મેળવ્યો આટલું જ નહીં, 2011માં તેમણે આસિસ્ટન્ટ જેલરની સાથે બી.એડની પરીક્ષા પાસ કરી હતી અને એક શિક્ષકનું કામ પણ કર્યું હતું.

શિક્ષક તરીકે ફરજ બજાવ્યાના થોડા દિવસો પછી તેમની પસંદગી મામલતદારનાં પદ ઉપર થઈ. આ દરમિયાન તેમણે અજમેરમાં મામલતદારનું પદ પણ સંભાળ્યું હતું મામલતદારનું પદ સંભાળતા તેમણે યુપીએસસી પરીક્ષાની તૈયારી શરૂ કરી દીધી હતી. પ્રેમસુખ કહે છે કે નોકરી કરતી વખતે પરીક્ષાની તૈયારી કરવી ખૂબ મુશ્કેલ કાર્ય છે આવી સ્થિતિમાં યુપીએસસી જેવી મુશ્કેલ પરીક્ષાની તૈયારી કરવી વધુ મુશ્કેલ બની જાય છે.

પ્રેમસુખ કહે છે કે જેવો તેનો ફરજ પરનો સમય પુરો થતો, એવો તરત જ તે ભણવા લાગતો હતો. અહીં અને ત્યાં વાતો કરવામાં તેણે સમય બગાડ્યો નહીં. એટલું જ નહીં સમયના અભાવે તેણે કોઈ કોચિંગ પણ નહોતી કરી. આ બધું હોવા છતાં, તેણે 2015માં યુપીએસસીની પરીક્ષા પાસ કરી અને દેશમાં 170મો રેન્ક મેળવ્યો. જ્યારે તે હિન્દી માધ્યમના વિદ્યાર્થીઓમાં ત્રીજા સ્થાને રહ્યા.

એકંદરે, પ્રેમસુખની વાર્તા જણાવે છે કે જો કંઇક કરવાની ઇચ્છા હોય તો પછી ગમે તેટલી મુશ્કેલી હોય તે ટૂંકી પડે છે હૃદયમાં કંઇક કરવાની હિંમત હોવી જોઈએ.

આપણુ સૌરાષ્ટ્ર એટલે સંતો અને સુરાઓ ની ભૂમી અને સંતો નુ નામ પડે એટલે ભાવનગર ના બગદાણા મા બાપા સીતારામ નુ નામ યાદ આવે બાપા સીતારામ સિવાય પણ અનેક સંતો આપણા સૌરાષ્ટ્ર મા થય ગયા છે. પરંતુ આજે અમે તમને જેની વાત કરવા જય રહ્યા છીએ એ સંત શ્રી કાળુબાપુ ની છે.

ભાવનગર ના ઉમરાળા તાલુકાના હડમતીયા ગામે સંત શ્રી કાળુબાપુ નો આશ્રમ આવેલો છે જયા રોજ અનેક શ્રધ્ધાળુ આવે છે અને આસ્થા નુ સ્થાન બન્યુ છે. આ આશ્રમ ખુબ વિશાળ છે અને રોજ અન્ન ક્ષેત્ર ચાલે છે અહી જે કોઈ આવે એ ભુખ્યા પેટે જતુ નથી. અને આશ્રમ દ્વારા દર વર્ષે સમુહ લગ્ન નુ આયોજન પણ કરવામા આવે છે.આ આશ્રમ ના સંત ની ખાસ વાત એ છે કે બાપુ નુ જીવન એક દમ સાદુ છે શારીરિક પર કંતાન ના વસ્ત્રો અને અને હંમેશ ના માટે મૌન રહે છે.

અને પોતાની ઝુપડી મા કલાકો સુધી ધ્યાન ધરે છે. આજ ના જમાના મા પણ કાળુબાપુ જેવા સંતો હયાત છે જે મોધીદાટ મોટરકાર અને આઈ ફોન જેવા ફોન ઉપયોગ નથી કરતા પણ સાદુ જીવન જીવ મા અને લોકો ને ઉપયોગી થવામાં માને છે. હાલ કોરોનાકાળ ના હિસાબે આશ્રમ ના અનેક ધાર્મિક કાર્યક્રમો બંધ છે.